25.01.2021

Malum pandemi..

Askeri, sivil, ticari, helikopter, amatör, tek motor, çok motor, paramator havacılık adına uçan ne tür varsa hemen hepsinde en iyi ihtimalle havada yüzde 50 oranında bir düşüşle karşı karşıyayız.

Pilot denilen meslek grubu, öyle boyacı kovasına sokup çıkarmakla olan cinsten değil.

Diğer meslek gruplarına oranla çok daha uzun süreler eğitim ister.

1,3,5 değil, onlarca kez tekrarlanan eğitim modellemesidir.

Bunun başlıca nedeni tecrübenin yanı sıra meleke kazanmasından da geçer.

Pilot arkadaşlar çok iyi bilir, tüm eğitimler tamamlanmış ve o kokpite oturulmuş olunsa bile aslında her uçuş bir eğitimdir. Eve gelindiğinde bile yine kitaplar okunur ve bu hayatları boyunca devam eder.

Şimdi..

İşi olan pilotların en iyi tanımlamayla aylık uçuşları yarı yarıya inmiş durumda.

Aslında bu durumu patronlar sever, gelir açısından avantajları da vardır. Fakat söz konusu kullanıcı “insan” olunca, işin içine güvenlik girmeye başlar.

Değil Türkiye, dünya genelinin 7’den 70’e psikolojisinin bozulduğu ortamda, pilotluk gibi bazı meslek gruplarıysa gerçekten sağlam psikoloji ister.

Mesela bir kaptan pilot kapı kapatmadan önce isterse uçuş ekibini değiştirir, isterse uçaktaki yolculardan huysuzluk yapanı veya meyilli olanı uçaktan indirme yetkisine sahiptir.

Bu şahsi bir yetki değil, dünya genelinde standart olarak kaptan pilota verilmiş yasal bir yetkidir.

Neden?

Pilotun uçuşta sorun çıkıp psikolojisinin bozulmasını daha yerdeyken engelleyebilmesi için.

Yani güvenli bir uçuş için pilotun psikolojisinin tam olarak yerinde olması gerekir.

Peki nasıl olacak bu şartlarda?

Gelir düzeyi-düzeni bozulmuş, ciddi bir gelecek kaygısı var, geçtim sosyal yaşamı standardını korumak adına ailesinin de içinde olduğu yeni standartlar belirlemek zorunda.

Tabi bu yarı yarıya da olsa uçma şansını devam ettiren pilotlar için.

Bizde şuan düzenli olarak uçan havayolu sayısı belli; THY, Anadolujet, Pegasus ve kısmen SunExpress.

Onun dışındakileri ikiye ayırabiliriz.

1- Külliyen yerde yatanlar: Atlasglobal’in işsiz kalan pilotları, Onur Air’in işi olmasına rağmen işsiz pilotları.

2- Ara ara uçanlar: Corendon, Freebird, Tailwind gibi charter şirketleri.

Nerede kaldı bu arkadaşların psikolojileri?

Siz şirket olarak uçuramadığınız ama kadronuzda tuttuğunuz pilotlarınıza 300-400 dolar temin edip simülatöre bile gönderemiyorsanız, havayolu olarak işiniz bitmiş demektir.

İsim vermeye gerek yok ama bunu yapamayanların olduğunu biliyoruz.

Hiçbir yolculuğun tünelde devam etmeyeceği kesin olmasına kesin de, o yolculuğu tamamlayabilmek, tünel çıkışında yola devam edebilmenin önemi de belli.

Aynı tehlike uçaklar içinde geçerli.

Herkes bilir yatan uçak, uçan uçaktan daha fazla ilgi ve özen ister.

Kim yapacak bunu?

Tabi ki teknik arkadaşlar.

Pilotlar için geçerli olan kaygıların aynısı (kazanç rakamları daha küçük olsa bile) onlar içinde geçerlidir.

Uçağı uçuşa hazırlayan da, uçuran da aynı sorumluluğa sahiptir.

Bir uçak kazası yüzlerce olasılığın bir biri ardına tetiklenmesiyle oluştuğuna göre, hangi arkadaşın şartlarını diğerinden ayırabiliriz?

Dedik ya yolculuklar tünelde son bulmaz diye, tünel çıkışına hazır olmak adına nelerin yapıldığı da sıkı denetlenmeli.

Uçaklar yatıyor diye kurumların yatması, denetlemelerin göz ardı edilmesi, tünel çıkışında olası kazaya resmi davet demektir.

“Havacılıkta kurallar kanla yazılır” sözü laf olsun diye söylenmediğine göre, yerde ve havadaki kurallar, sert denetlemeler dün neyse, bugünde aynısı olmak zorunda.

Peki, öyle oluyor mu?

İşimizin bir parçası da bu, olup olmadığını size aktaracağız.

Hepinize iyi uçuşlar olsun..